๑๘
"ถะ ถอย..."
"ยังไม่บอกเลยนะว่าจะพอ"
"ควรพอใจกับสิ่งที่ได้ไปแล้วสักทีเถอะ" คนฟังดันลิ้นเข้าหากระพุ้งแก้ม ยอมรับว่าแอบหงุดหงิดกับการเฉยชาของอีกฝ่ายมากอยู่เหมือนกัน
"ไม่รู้เหรอว่าการทำแบบนี้เขาเรียกว่าเห็นแก่ตัว" โมเดลพูดเสียงเขียวในยามที่ดันร่างหนาออกห่างจนส่วนนั้นหลุดออกจากกัน หลักฐานที่เขาปลดปล่อยเข้ามาในตัวเธอเปรอะเปื้อนเพราะมันไหลย้อนกลับ หลายต่อหลายครั้งที่เธอต้องเป็นฝ่ายดูแลตัวเองเพราะสิ่งที่เขาทำ โดยที่เขาไม่เคยคิดที่จะเป็นฝ่ายป้องกันอะไรเลย
"ทำไมต้องบ่น ทุกทีฉันก็ปล่อยในตัวเธอเสมอ ไม่เคยเห็นเธอจะพูดแบบนี้เลย อย่าบอกนะว่าคิดจะถอดใจจากฉันไปหาคนอื่น จนสนใจเรื่องแบบนั้นขึ้นมากระทันหัน"
"ก็หมายความว่าพี่ยูเห็นแก่ตัวเสมอ เท่านั้นยังไม่พอใจอีกหรือไง ทำไมถึงเลือกที่จะแถไปเรื่อยๆ จนทำให้พูดคุยกันไม่รู้เรื่องเลย"
"บ่นจัง ต้องทำแบบไหนเหรอเธอถึงจะพอใจ"
"เลิกเห็นแก่ตัวสักทีสิในเมื่อพ
