๒๕
เพราะความสาย เป็นเหตุผลที่คนตัวโต ได้ขับรถมาส่งเธอที่มหาวิทยาลัยแบบที่เขาต้องการ
โมเดลเลือกที่จะก้มหน้าสนใจโทรศัพท์อยู่ตลอดทาง เลือกที่จะไม่เอ่ยถามว่าเขาสั่งให้คนไปขับรถยนต์ส่วนตัวของเขาที่จำได้ว่าจอดทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืนกลับมาตั้งแต่ตอนไหน เธอเลือกที่จะไม่ให้ความสนใจ พยายามแสดงออกว่าเธอไม่สนใจเขาไม่ว่าจะกับเรื่องอะไรก็ตาม
"จบคลาสบ่ายสามใช่ไหมเดล...งั้นพี่ขอมารอรับนะ"
"ไม่ต้องค่ะ เดลกลับเองได้" คิ้วมนขมวดเข้าหากัน อยากจะร้องถามออกไปด้วยซ้ำว่าเขารู้เรื่องราวของเธอได้ยังไง แต่ก็ช่างเถอะ เขาจะรู้หรือไม่รู้อะไรแม้กระทั่งว่ารู้มาจากไหน เธอก็ไม่ควรไปต่อปากต่อคำกับเขาให้มันมากความ
เพราะหากเธอทำแบบนั้น มันก็เป็นการเปิดโอกาสพูดคุยกับเขาไปเรื่อยๆ มากกว่า
"เดลจะปิดกั้นพี่ทุกหนทางเลยเหรอ แบบนี้แล้วเมื่อไหร่เราถึงจะได้คืนดีกัน"
"พยายามได้เท่านี้งั้นเหรอคะ แค่นี้ก็ถอดใจแล้วงั้นเหรอ" โมเดลเอ
