รอฟัสเอ่ยถามพี่ชายด้วยสายตาเป็นประกาย
“ไม่มีอะไร”
“แน่ใจหรือพ่ะย่ะค่ะ นึกว่าทรงอารมณ์ไม่ดีเพราะว่าเมียหาย”
“รอฟัส!”
“เจ้าพี่ หม่อมฉันตกใจหมดเลย”
เจ้าชายอารมณ์ดีแสร้งยกมือขึ้นปิดหู
“เรื่องฟารีดาพักไว้ก่อน ถ้าเจ้ายังขืนปากมาก”
“ถึงเจ้าพี่ไม่จัดการให้ ท่านย่าก็ต้องจัดการให้ ท่านอยากได้ฟารีดามาเป็นหลานสะใภ้จะแย่อยู่แล้ว”
“ถ้าพี่ไม่เห็นชอบ ย่าของเจ้าก็ช่วยไม่ได้”
“ทรงขู่หม่อมฉันไปเถอะ ขนาดเจ้าพี่เอง ยังยอมลงให้ท่านย่าเลย”
“พักนี้ไม่ค่อยเห็นลัยลาเลย ไปไหนก็ไม่รู้”
รอฮิมเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากเถียงกับน้องชายอีก
“ขลุกอยู่ตำหนักเสด็จย่าโน่น” รอฟัสบอกพี่ชาย
“คงติดใจฟาติน”
“ขนาดลัยลายังติดใจ ฮ่าๆๆ” รอฟัสหัวเราะร่วน
“เข้าขากันดีเชียว ตั้งแต่ที่ฟาตินเข้ามาพักอยู่กับพี่ เคยเอ่ยขอฟาตินไปเป็นคนสนิทด้วยซ้ำ” รอฮิมเอ่ยบอกน้องชาย ส่ายหน้าไปมายิ้มๆ
“แล้วเสด็จพี่ก็ไม่ยอมให้ว่าที่พี่สะใภ้ไปรับใ
