59

1460 คำ

“ไม่ต้องห่วงเรื่องสุลต่านรอฮิมหรอก เดี๋ยวหนูนีขอองค์สุลต่านให้เอง” นีสรีนพยักหน้าให้ฟาติน เข้าใจว่าญาติสาวตรงหน้ากำลังคิดอะไรอยู่ ฟาตินยิ้มรับ ก่อนพยักหน้าให้ นีสรีนยิ้มกว้าง ดีใจที่ได้มีคนที่คุยกันถูกคอไปอยู่ด้วย “อุ๊ย! ปล่อยเพคะ” ฟารีดาเบี่ยงหนีอ้อมแขนหนาที่กอดรัดมาแนบอกแต่สู้แรงคนตัวโตไม่ได้ “ไม่ปล่อย” เขาตอบยียวน “อย่าทรงทำรุ่มร่ามนะเพคะ” “ทำไมชอบหนีนัก” เขากระชับอ้อมแขนเธอเบี่ยงหน้าหลบแววตาวิบวับของคนเจ้าชู้ “ปล่อยนะเพคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย อย่ามาถือโอกาสกับหม่อมฉัน” “ทำไมจะไม่เป็น เธอเป็นว่าที่คู่หมั้นของฉัน” “แต่เรายังไม่ได้หมั้นและแต่งงานกันนะเพคะ หม่อมฉันไม่ได้รักฝ่าบาท เหตุไฉนไม่ปฏิเสธการหมั้นหมายครั้งนี้” เธอถามอย่างไม่เข้าใจ “พูดแบบนี้หมายความว่าไง อยากให้ฉันหมั้นและแต่งเร็วๆ” “ไม่ใช่นะเพคะ” ฟารีดารีบส่ายหน้าปฏิเสธ เขาช่างคิดไปได้ “หึ! มีผู้หญิงอยากผ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม