“ให้หนูนีช่วยนะคะ” คุณหนูคนสวยบอกเสียงหวานหันไปยิ้มกับบ่าวไพร่ที่มองมาอย่างชื่นชมในความมีน้ำใจ
“ไม่เป็นไรหรอค่ะ น้าเกรงใจ”
มีนารีบเอ่ยปฏิเสธเสียงตะกุกตะกัก
“ไม่เป็นไรค่ะ ให้หนูนีช่วยนะคะ ป้าๆ จะไปทำอะไรก็ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวทางนี้หนูนีอยู่ช่วยคุณน้าเอง”
นีสรีนหันไปบอกสาวใช้ทั้งหลายที่ยืนอยู่ ประจวบเหมาะกับที่เตรียมเครื่องปรุงเรียบร้อยเหลือแค่ปรุง ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องเตรียมอีก
“ค่ะคุณหนู” เหล่าบรรดาแม้บ้านและสาวใช้กล่าวยิ้มๆ ก่อนเดินออกไปก็หันไปพูดคุยชื่นชมคุณหนูของพวกเธอกันเป็นการใหญ่
นีสรีนมองแม่บ้านและสาวใช้ที่ออกไปจากห้องครัวกว้างขวางเรียบร้อย ก่อนหันมามองแม่เลี้ยงที่ยืนอยู่อีกด้าน มีนาสะดุ้งตกใจ ช้อนในมือหล่นลงไปกระแทกกับพื้นด้วยความตระหนก
“น้ามีนามีความสุขดีอยู่หรือคะ”
นีสรีนกระซิบเสียงเครียดกระชากแขนอีกฝ่ายบีบไว้เต็มกำลังจนแม่เลี้ยงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เธอจำได้ว่าหญิงสาว
