ตอนที่ 28 ยอมแล้ว
+++แทน+++
ไม่เคยคิดไม่เคยฝัน ว่าคนอย่างไอ้แทนต้องมาง้อไอ้พี่โฬม โธ่เอ๊ย คนอะไรวะอายุก็ตั้งสามสิบ โตเป็นควายแล้วยังจะมางอนบ้าบอปัญญาอ่อนจริง ๆ แต่ที่ปัญญาอ่อนกว่าไอ้พี่โฬมก็คงเป็นกูนี่แหละ ทำไมกูต้องรู้สึกผิด ทำไมกูต้องรู้สึกเหี้ย ๆ ในใจแบบนี้วะ แม่งเอ๊ยมึงนะมึงไอ้พี่โฬม เพราะมึงคนเดียวที่ทำให้หัวใจกู มันไม่ใช่ของกูอีกต่อไป
ผมเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูไม้บานใหญ่ ซึ่งด้านหลังประตูบานนี้เป็นห้องนอนของไอ้พี่โฬม ไอ้คนที่ทำให้ผมแทบจะนั่งไม่ติด เมื่อรู้ว่ามันหึง มันหวงผม
ผมยกมือขึ้นเคาะประตูบานนั้นหนัก ๆ สามครั้ง ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่กูเรียก โธ่นี่มึงจะไม่สนใจกูจริงๆ เหรอวะ
เมื่อเห็นว่าคนข้างในเงียบสนิท ผมเลยลองบิดลูกบิดประตูดู อ่าวไอ้ชิบหายไม่ได้ล็อค ให้กูยืนเคาะอยู่ตั้งนานไอ้เวร ผมแง้ม ๆ ประตูโผล่หน้าเข้าไปดูแล้วก็เห็นว่า ไอ้ฝรั่งดั้งโด่งเจ้าของบ้านนั่งหน้าตึง
