ในที่สุดการทำงานต่างประเทศถึงสามวันก็สิ้นสุดลง เขามองเวลาบนข้อมือคำนวณในใจว่ากว่าเครื่องบินจะถึงเมืองไทยก็น่าจะเย็นพอได้ซึ่งตรงกับเวลาเมียเลิกงาน เขาข่มตาหลับอยู่พักหนึ่งก็ได้ยินเสียงของใครบางคนดังขึ้นมา
"อ้าว ปริ้นส์ไม่เจอกันนานเลยนะคะ นีน่าคิดถึงคุณจัง" ปริญขนหัวลุกซู่ไม่ได้เกิดจากความตื่นเต้นหรืออะไรแต่เกิดจากความกลัว เขาน่าจะพาเลขาหนุ่มของเขามาด้วยไม่น่าจะมาคนเดียวเลย เขาเห็นว่าไปทำงานไม่กี่วันจึงสั่งให้เลขาอยู่เฝ้าบริษัทแทน กลายเป็นว่าเขาเปิดโอกาสให้ผู้หญิงที่เขาเคยหนีพ้นครั้งหนึ่งเข้ามาใกล้ตัวอีกจนได้
เขากับนีน่าก็เคยๆ กันอยู่พักหนึ่งแต่มันก็ไม่ได้อะไรมาก นอ.ตอ.ลอ.ยอ.ทอ(น้ำแตกแล้วแยกทาง) เท่านั้น เขาไม่เคยนอนค้าง
อ้างแรมกับใครแค่แตกแล้วแยกทาง แต่กับนีน่าอาจจะแตกเกินสี่หรือห้าครั้งอันนี้เขาจำไม่ได้ สุดท้ายเธอก็มาทำงานถ่ายแบบที่เมืองนอกเมืองนา
"เออ สวัสดีครับ" ชายหนุ่มตอบเกร็งๆ อดค
