ฉันคือนักล่า

1298 คำ

“ฮึ” ฉันยิ้มกริ่ม กัดปากแน่นขณะขยับสะโพกขับเคลื่อนบนตอยักษ์ของวินเบาๆช้าๆ “อยู่สิวะ” วินตะโกนตอบ แต่ตาจ้องมองฉันอยู่ตลอดเวลา...ราวกับผู้ชนะ “ทำไรกันอยู่วะ!!” อาร์ตตะโกนถามต่อ “เปิดประตูหน่อยดิ!!” “ไม่ได้โว๊ย พวกกูสอนเด็กเล่นกีร์ต้าอยู่” “เด็กที่ไหนวะ” “มีก็แล้วกันโว๊ย” สามหนุ่มพากันหัวเราะ วินตะโกนบอกอย่างสะใจ “ทั้งสวยทั้งน่ารักเลย” “ขนาดนั้นเลยหรือวะ ใครวะ เปิดประตูให้กูดิ” “บอกว่าไม่ได้ไง มึงกลับไปก่อนเลย วันนี้ไม่ซ้อมแล้วโว๊ย พวกกูจะเล่นกับคนสวยให้มันส์เลย โอ๊ย ขย่มเก่งซะด้วย อ๊า...โอววว” “เฮ๊ย อะไรกันวะ ขอกูแจมบ้างดิ” “ไม่ได้โว๊ย น้องเค้าไม่ยอม เค้าไม่ชอบคนหล่อโว๊ย มึงเ****นนักก็ไปหาแฟนมึงดิ” “แม่ง พวกมึงเนี่ย อย่ามาโกหกกูเลย ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบกูหรอก” เสียงอาร์ตโวยวายอีกหลายประโยค ก่อนจะเงียบหายไป “ฮ่าๆ” ฉันกับสามหนุ่มพากันหัวเราะขำ รู้สึกสะใจที่ได้เอาคืนคนเหี้ยอย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม