ปลดปล่อย
1059 คำ
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังไม่พอใจกับจังหวะช้าๆ ที่เขามอบให้ คาร์ลอสเองก็เริ่มจะทนไม่ไหวเขาขยับสะโพกแรงขึ้น เร็วขึ้น
ตั่บ... ตั่บ... เสียงเนื้อกระทบกัน
“ซี๊ดดด..อ่าาาส์..”
เมื่อร่องเสียวตอดถี่ๆ คาร์ลอสก็รัวสะโพกไม่ยั้งก่อนจะตอกเสาเข็มแบบเต็มแรงไป 3 ครั้งส่งให้หญิงสาวล่องลอยไปในอากาศ
“อ่า..มันสุดยอด.....” ร่างเธอกระตุกถี่ๆ น้ำใส่ไหลทะลักอีกรอบ
คาร์ลอส ถอดหัวมังกรออกจับร่างที่นอนระทวยคว่ำหน้ายกสะโพกสูงจนก้นงอนงามเด่นตรงหน้า
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
เสียงมือกระทบบั้นท้ายกระตุ้นให้หญิงสาวยิ้ม เพราะนั่นหมายถึงความสุขกำลังจะตามมาอีกครั้ง
ผลัก!!!!
“อ๊ายยย....” เคธี่ทั้งจุกทั้งเสียว
เขาเสียบท่อนเอ็นทีเดียวมิดด้ามจนเจ้าหัวมังกรชนเข้ากับมดลูก
“อ่าส์....” คาร์ลอสครางเสียงแหบพร่าสองมือดึงสะโพกเข้าหาตัว อีกมือก็เอื้อมไปเขี่ยติงเสียวจนเคธี่ร้องระงม
เขาซอยสะโพกไม่ยั้งส่วนเคธี่เองก็สุขสมไม่แพ้กัน หญิงสาวใกล้ถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง
“อีกนิด...คาร์ลอส...ขอแรงอีกนิด อ่าส์....”
คาร์ลอสถอนท่อนเอ็นออกมาเกือบหมดจากนั้นกระแทกเข้าไปอย่างหนักติดๆ กัน
“อ้าส์สสส....”
“อืมมมม”
ร่างหญิงสาวกระตุกน้ำรักไหลรินพร้อมๆ กับที่ธารลาวาของคาร์ลอสที่พ่นออกมาจนล้นถุงยาง คาร์ลอสถอดถุงยางออกจากนั้นก็รีบสวมกันใหม่เข้าไปทันที เคธี่ยิ้มเมื่อเห็นมังกรตัวเขื่องยังไม่หมดฤทธิ์แม้ว่ามันจะได้พ่นน้ำออกมาแล้ว คาร์ลอสก็เป็นแบบนี้ แบบที่ครั้งเดียวไม่เคยพอสำหรับเขา
เคธี่ดันตัวชายหนุ่มให้ล้มตัวลงนอน ถึงเวลาที่เธอจะเป็นคนควบคุมเขาบ้าง หญิงสาวคร่อมไปบนตัวเขาจากนั้นจับเจ้าหัวมังกรตัวเขื่องค่อยๆ ใส่ร่องเสียว แต่เหมือนว่ามันจะไม่ทันใจ คาร์ลอสกดตัวหญิงสาวลงใขณะที่ตัวเองก็ดันเจ้ามังกรยักษ์เข้าไปทันที
สวบ!!
"อ๊าย..อ่า..อืม"
เคธีีค่อยๆ ขย่มลงบนตัวเขาช้าๆ เหมือนจงใจยั่ว แต่เพียงไม่นานเธอก็ทนเสียวไม่ไหว หญิงสาวร่อนสะโพกเป็นวงกลมหาความสุขให้กับตัวเองอย่างเต็มที่ ส่วนเขาก็ทั้งขย้ำ ทั้งบีบสองเต้าช่วยกระตุ้นอารมณ์ของกันและกัน เสียงแห่งความสุขส่มดังไปทั่วห้องอีกครั้ง
"ชอบไหมคะ" เธอออดอ้อน พร้อมวนสะโพกอย่างยั่วยวน
"อืมมม" เขาสุขอย่างที่สุดในจังหวะหนึ่งเขามองหน้าของเคธี่เป็นหน้าของหญิงสาวคนนั้น คาร์ลอสแทงสะโพกสวนไปอย่างแรงจนเคธี่ตั้งตัวไม่ทัน เขาพลิกร่างของเธอลงแล้วซอยถี่ๆ จนเคธี่ขึ้นสวรรค์ไปอีกรอบ
"อ๊ะ อ่าส์ ผัวขา เก่งที่สุด" เคธี่หอบหายใจถี่
คาร์ลอสไม่เว้นให้เธอพัก เขาถอนท่อนเอ็นออกและกระแทกกลับเข้าไปอย่างแรงติดๆ กันจนหญิวสางที่พึ่งขึ้นสวรรค์ไปเมื่อครู่กรีดร้องอย่างสุขสมอีกครั้ง
"อ้ายยย"
คาร์ลอสเองก็จะทนไม่ไหวเขารับรู้ได้ว่าเธอเสร็จไปติดๆ กันอีกครั้ง เขากระแทกสุดแรงจนร่างของเคธี่กระเพื่อมไปทั้งตัว ก่อนที่จะถอนแท่งร้อนๆ ออกมา เคธี่รีบลุกขึ้นช่วยเอาถอดถุงยางออก เธอจัดการอมมันเข้าไปอีกครั้ง คาร์ลอสกระแทกใส่ปากอีกไม่กี่ที่เจ้ามังกรก็พ่นลาวาออกมา เคธี่ดูดกลืนกินจนหมดเกลี้ยง
"อ่าส์.."คาร์ลอสแอ่นเจ้ามังกรให้เธอได้ดูดกิน
"อร่อยที่สุดค่ะ"
"อืม" คาร์ลอสรู้สึกเบาสบายที่ได้ปลดปล่อย ชายหนุ่มหายไปในห้องน้ำ พออกมาอีกทีก็เห็นเสื้อเชิ้ตสีขาววางอยู่ ส่วนคนที่เอามาวางนั้นหมดแรงและหลับไปแล้ว
เคธี่รู้ดีว่าหลังจากมีอะไรกันเขาไม่เคยที่จะค้างที่นี่กับเธอเลยสักครั้ง เธออยากถามเขาว่าเพราะอะไร แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะถาม เธอไม่กล้าทำให้เขาขุ่นเคือง เพราะนอกจากเขามจะมามอบความสุขให้เธอแล้วเขาก็มักจะทิ้งเงินก้อนโตไว้ให้เธอใช้จ่ายได้อีกเกือบครึ่งปี
หอสมุด
“พี่อัญ เมื่อวานเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ” เสียงกระซิบของไอรดารุ่นน้องบรรณารักษ์ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าตอนนี้ไม่มีใครอยู่ใกล้
“ฮึ...” เธอไม่เข้าใจว่ารุ่นน้องหมายถึงอะไร
“ก็เมื่อเช้าพี่ยามที่หน้าล่างตึกเล่าว่าพี่อัญวิ่งออกจากหอสมุดไป แล้วก็มีผู้ชายวิ่งตาม”
“แล้วยังไงต่อ”
“รดาก็มาถามพี่นี่ไง ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครเหรอคะ”
“อ๋อ พี่ก็ไม่แน่ใจว่าเค้าเป็นใครนะ เค้าแค่มาถามยืมหนังสือ แล้วพี่เห็นว่าไม่หนักหนาอะไรพี่ก็เลยช่วยหา”
“แล้วทำไมพี่ต้องวิ่งหนีออกไป” รุ่นน้องยังไม่คลายสงสัย
“วิ่งหนีเหรอ? ..เปล่านี่..พี่แค่รีบเพราะนึกได้ว่าต้องไปกินข้าวกับเพื่อนแค่นั้นเอง”
“อ๋อ” ไอรดาพยักหน้าหงึกๆ เป็นเชิงรับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกกันไปทำงานต่อ
พอสาวรุ่นน้องเดินออกไปแล้วอัญญาก็ลอบถอนหายใจแล้วพลันนึกไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานหัวใจเธอก็เต้นจังหวะแปลกๆ
แม้เมื่อวานในห้องจะไม่ค่อยสว่างมากแต่เธอก็พอจดจำใบหน้าชายหนุ่มได้อย่างชัดเจน
ใบหน้านั้นคมเข้ม คิวหนารับกับดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ดูดุดัน มีไรหนวดรางๆ ผมหยักศกสีน้ำตาลเข้ม
ความสูงของเขาคงสูงไม่ต่ำกว่า 185 ซม.เพราะเขาดูสูงกว่าเธอเองที่สูงเพียง 162 ซม.ไปมากโขอยู่เหมือนกัน เธอไม่แน่ใจว่าเขาเป็นลูกครึ่งสัญชาติไหน แต่เท่าที่ดูก็น่าจะไม่ใช่คนไทยร้อยเปอร์เซ็นแน่ๆ ผิวของไม่ถึงกับขาวมากการแต่งกายดูสะอาดสะอ้าน กลิ่นหอมอ่อนจากกายเขาทำให้เธอยังคงนึกถึงแม้เพียงแค่ไม่กี่นาทีที่ได้อยู่ใกล้
- ผู้เขียน
