ผมไม่ได้ลืม แต่ผมเลือกที่จะไม่จำ

1126 คำ

ภาพชายหนุ่มตัวสูงกับหญิงสาวร่างเล็กเริ่มจะชินตากับเพื่อนร่วมงานของอัญญา เพราะทุกเช้าคาร์ลอสจะขับรถมาจอดที่หน้าหอสมุดและถือกระเป๋าเดินขึ้นมาส่งเธอถึงด้านใน พอกลางวันเขาก็มารับเธอไปทานข้าว พอบ่ายเขาก็มานั่งอ่านหนังสือรอในหอสมุดรอเวลาให้แฟนสาวเลิกงาน เพราะตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมเขาจึงมีเวลาให้เธออย่างเต็มที่ “พี่อัญคะ เมื่อไหร่จะมีข่าวดี” รุ่นน้องคนหนึ่งกระซิบถาม “ยังอีกนานเลย เราพึ่งเริ่มคบกับเอง” “โธ่พี่ เดี๋ยวนี้ใครเค้ามานับเวลากันบ้างล่ะ เจอคนที่ใช่ต้องรีบคว้าไว้นะคะ” “อย่ารอให้ผู้ชายขอแต่งงานะคะ มัยเชยเกินไปแล้ว เดี๋ยวนี้ผู้หญิงขอผู้ชายแต่งงานมีเยอะแยะไปค่ะ” “อย่าลืมนะคะพี่อัญ คนอย่างอาจารย์คาร์ลอสถ้าหลุดมือไปเสียดายแย่เลยนะคะ” กานพลูรีบบอก อัญญามองเพื่อนร่วมงานแล้วก็ยิ้มแต่ไม่ได้โต้ตอบอะไร หญิงสาวคิดว่าบางทีมันก็อาจจะถึงเวลานั้นแล้วก็ได้ แต่คงต้องรอให้เขาเป็นฝ่ายพูดก่อน “คาร์ลอส มี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม