เรามีเรื่องต้องคุยกัน

1715 คำ

คาร์ลอสโทรศัพท์หาแฟนสาวทันทีที่ลงจากเครื่อง แต่อัญญาก็ไม่รับสาย เขามองนาฬิกาเห็นว่าเป็นเวลาเกือบจะตีหนึ่งเธอคงหลับไปแล้ว ใจหนึ่งอยากไปหาเธอที่คอนโดแต่ก็กลัวว่าจะรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอ เขาจึงเลือกใช้วิธีส่งข้อความแทน ผมถึงแล้วนะที่รัก คิดถึงคุณจัง พรุ่งนี้แจอกันนะครับ ด้วยการเดินทางที่ยาวนานบวกกับอาการเจ็ทแลคทำให้คาร์ลอสไปถึงที่ทำงานของอัญญาในตอนบ่าย เขาเดินเข้าไปใหนหอสมุดที่แสนจะคุ้นเคย ตามองหาร่างเล็กที่แสนคืดถึงของแฟนสาว รอยยิ้มกว้างปรากฎบนใบหน้าของชายหนุ่ม เขาเดินเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ ใจนึกอยากดึงเอาหญิงสาวเข้ามากอดให้หายคิดถึง แต่ก็ต้องหักห้ามใจเพราะตอนนี้มีคนอื่นอยู่ในหอสมุดอีกหลายคน “อัญญา” เขาเรียกเธอเบาๆ หญิงสาวหันมามองตามเสียงเรียกที่คุ้นเคย ใบหน้างามเรียนเฉยหากแต่ภายใจใจร่ำร้องอยากเข้าไปถามเขาเหลือเกินว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น “กลับมาถึงเมื่อไหร่คะ” “เมื่อคืนครับ ผมโทรหาแต่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม