อัญญาเดินออกมาจากหอสมุดพร้อมกับเพื่อนร่วมงานอีก 2 คนเ พอเดินถึงที่จอดรถก็เห็นรถของเขาจอดรออยู่แล้ว
ติ๊ง !!
เดี๋ยวผมขับตามไปนะ เอารถไปเก็บก่อนแล้วค่อยไปกินข้าวกันนะ
เมื่ออ่านข้อความจบเธอก็หันมายิ้มให้เขาก่อนจะขับรถตรงยังที่พักของเธอ
อัญญาขับรถไปจอดยังที่ประจำแล้วก็นั่งรถเขาออกไป
“ทำไมวันนี้ถึงต้องทำงานเลิกค่ำแบบนี้ เหนื่อยไหมครับ” เขาถามขณะที่รออาหาร
“ไม่หรอกค่ะ อัญชินแล้วแต่ก่อนก็เลิกงานเวลานี้ประจำ แต่พอไปทำที่ห้องสมุดคณะก็ได้เลิกงานเร็ว แต่ก็ยังต้องมาช่วยงานที่นี่บ้างเพราะช่วงเย็นคนจะค่อนข้างเยอะ”
“คุณล่ะคะ เป็นยังไงบ้าง”
“ผมก็เรื่อย ๆ ตอนนี้ก็ใกล้จะปิดคอร์สแล้ว งานก็จะเยอะหน่อยทั้งเตรียมข้อสอบแล้วไหนจะยังตรวจวิทยานิพนธ์อีก”
“แบบนี้ต้องกินเยอะๆ นะคะจะได้มีแรงทำงาน” เธอตักกุ้งตัวโตในจานผัดบล็อคโคลี่ให้เขา
ทานเสร็จเขาก็ขับรถไปส่งเธอ
“ไม่ต้องขึ้นไปส่งหรอกค่ะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้วน
