อัญญาต้องรีบตื่นนอนแต่เช้าเธออยากลงไปขอโทษเพื่อนๆ ที่เมื่อคืนไม่ได้ไปตามนัด ทิ้งให้คาร์ลอสรออยู่บนห้อง
ชายหนุ่มอาบน้ำแต่งตัวรอเวลาที่แฟนสาวทำธุระเสร็จ เขานั่งมองช่อบูเก้ที่วางบนโต๊ะเล็กที่มุมห้อง เขารู้ความหมายของมันดีแต่สำหรับเขาแล้วการแต่งงานไม่จำเป็นเลยสักนิด คาร์ลอสเคยคิดจะแต่งงานอยู่ครั้งหนึ่งแต่ก็ต้องผิดหวังเพราะเอมิลี่ก็หนีเค้าไปก่อนที่เขาจะขอเธอแต่งงาน การคบหากับอัญญาในครั้งนี้เขาจึงไม่คิดที่จะจัดงานแต่งงานเพราะไม่เห็นว่ามันจะสำคัญกับเขา ขอแค่มีเธออยู่กับเขาในทุกๆวันก็พอแล้ว
เขาขับรถพาเธอกลับมาถึงกรุงเทพก็บ่ายแก่ๆ คาร์ลอสแวะส่งหญิงสาวที่คอนโดมิเนียมของเธอก่อน
“ขับรถเหนื่อยไหมคะ” อัญญารินน้ำเย็นเจี๊ยบส่งให้เขา
“ไม่เท่าไหร่ครับ”
“คุณนึกยังไงถึงตามไปที่นั่นคะ”
“ผมแค่อยากไปอยู่ใกล้ๆคุณเท่านั้นเอง”
“แล้วคุณได้เจอเพื่อนเก่าๆ เป็นยังไงบ้าง สนุกไหม”
“ก็ดีค่ะ ได้คุยกันหลายเรื่องเลย
