วันต่อมา
เทวากวาดสายตามองพื้นที่สีเขียวที่โอบล้อมลำตัวของเขาพร้อมกับการยกมือขึ้นสางเส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าผาก
มือหนาหมุนนาฬิกาข้อมือก่อนจะกดสายตาลงต่ำ เวลาหกโมงเช้าพอดิบพอดีที่เขามาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
จังหวัดหนึ่งในภาคอีสาน เขาไม่สนเหตุผลที่ทำให้เธอเดินทางมาที่นี่ รู้แค่ว่า จุดประสงค์ที่เขามาที่นี่เขามาเพื่อง้อ
ง้อเมียให้กลับไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน
เทวาล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าพลางต่อสายไปหาลูกน้องคนสนิท รอสายจนรู้สึกหงุดหงิดอีกฝ่ายจึงยอมกดรับสายสักที
[ ครับ... ]
"มัวทำอะไรอยู่วะ ข้อมูลที่ให้ไปหาเป็นไงบ้าง อย่าบอกนะว่ามึงไม่ได้สนใจ"
[ อ้อ...บ้านหลังสีชมพูครับ ]
"บ้านหลังสีชมพู? ทำไมถึงรู้แค่นี้วะ คิดว่าการที่จะไปบ้านใครสักคนจำเป็นต้องรู้เฉพาะสีของบ้านงั้นเหรอ"
[ บ้านหลังสีชมพู ประตูบ้านสีขาว หน้าบ้านมีต้นชมพู่ ผมรู้แค่นี้ ไหนๆ ก็อุตส่าห์อดหลับอดนอนไปจนถึงที่นั่นแล้ว ผมคิดว่าข
