“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ ฉันไม่ได้เร่งรัดให้เธอตามฉันมาที่ห้องภายในห้านาทีสิบนาทีนี้เลยสักหน่อย”
แพรวพิมพ์หยุดแล้วก็หันมามองเขาด้วยสายตาโกรธขึ้ง
“แพรวไม่ได้รีบไปห้องคุณ... คนผีทะเล แพรวจะค้างกับเพื่อนๆ ที่บ้านมีนาอยู่แล้ว คุณกาจน์มีหน้ามาห้ามและให้กลับพร้อมกันอย่างนั้นคนอื่นจะมองยังไง” ในที่สุดหล่อนก็ต่อว่าเขาอย่างอาจหาญหลังจากที่ต้องเก็บกระเป๋าก้มหน้าก้มตาเดินตามเขากลับบ้าน ในตอนที่ขออนุญาตเขานอนกับก๊วนเพื่อนๆ บิวตี้บล็อกเกอร์ที่บ้านมีนาเพราะยังต้องการฉลองกันต่อแต่เขาไม่อนุญาต หล่อนเลยโกรธเขาจนแกล้งหลับมาตลอดทาง
รู้ว่าหล่อนโมโห ยังยั่วประสาทหล่อน
“ใครจะมองอย่างไงก็แล้วแต่ แต่ฉันไม่ให้เธอค้างบ้านไอ้โมกข์แน่นอน”
“คิดอกุศลอยู่ในหัวล่ะสิ คนอื่นเขาไม่ได้คิดอะไรเลย ยังจับมาเชื่อมโยงกันจนได้... ถามจริงๆ เถอะค่ะ ในหัวคิดแต่เรื่องบนเตียงหรือไง”
“อือ... ตอนนี้ก็คิด”
คำตอบรับของเขาทำให้แพรวพิ
