เสียงเด็กๆ พูดกันเจี๊ยวจ๊าว หากแต่ยังคงนั่งเป็นระเบียบ ตรงหน้าทุกคนมีสมุดวาดเขียนเล่มใหญ่ และบริเวณหน้าห้องมีจิตกรสาวยืนตั้งคำถามให้นักเรียนตัวน้อยวัยต่างกันที่มีกว่ายี่สิบคนในห้องช่วยกันแย่งตอบ เพราะมีของรางวัลกองอยู่หน้าห้องรอพวกเขาแสดงความสามารถเพื่อให้ได้ครอบครอง
ความสนใจในการเรียนและการแข่งขันทำให้บรรยากาศห้องเรียนของเด็กในอุปถัมภ์บ้านเด็กกำพร้าครูอารีย์อบอวลไปด้วยความสุขสดชื่นของเหล่าเด็กๆ ที่ยิ้มทั้งปากทั้งตาจากสิ่งที่ได้รับเมตตาจากผู้จัดหาที่ให้ในสิ่งที่พวกเขาต้องการอย่างแท้จริงนั่นคือความเข้าใจ และการยอมรับว่าพวกเขามีตัวตน และมอบความปรารถนาดีอย่างยั่งยืนให้...
อันที่จริงแล้วกีรติไม่ได้มีนัดกับเพื่อนคุณหญิงคุณนายคนไหนอย่างที่บอกให้ลูกชายเข้าใจ ตอนนี้คนที่ยืนกอดอกอยู่ข้างๆ ซึ่งต่างพากันยิ้มทอดมองความน่ารักน่าเอ็นดูของเด็กๆ ก็คือแพรวพิมพ์ หญิงสาวผู้เคยอยู่ที่นี่มาก่อนและเป็นรุ่นพี่
