กาจน์ไล้นิ้วมือกรีดกลางดอกไม้ที่หุบหากแต่ฉ่ำพร้อยด้วยหยาดน้ำค้างใส หญิงสาวผวาเฮือกยามปลายนิ้วของเขาแตะต้อง เกลี่ยกลีบดอกไม้ให้เบ่งบาน และให้หยาดน้ำค้างเปียกชื้นอย่างทั่วถึง ให้หล่อนพร้อมที่จะรองรับความใหญ่โตของเขาได้อย่างมีความสุข ไร้ซึ่งความอึดอัดใดๆ
“อ๊ะ คุณกาจน์ แพรว ไม่ไหวแล้วนะ” บอกเสียงสั่นเทา
และเขาก็ย่ามใจยิ่งนักเมื่อกายสาวบิดเร่าๆ อย่างทรมานกับการแตะต้องในส่วนไวสัมผัส นิ้วแข็งแกร่งขยับเร็วขึ้น ในยามที่หญิงสาวร้องขอเพราะทรมานอยากจะปลดปล่อย... ปลายนิ้วแข็งเกลี่ยยอดเกสรของกลีบกุหลาบงามกลางร่างสาวจนหล่อนทรมานถึงขีดสุด ก่อนที่กายสาวจะสั่นสะท้านในยามที่ความซ่านซาบจนทรมานบีบอัดแน่นที่สุดแล้วระเบิดพร่าง...
แพรวพิมพ์ครางผะแผ่วเมื่อเขายังคงเคลื่อนไหวนิ้วแข็งแกร่งอยู่ในยามที่ควรจะปล่อยให้หล่อนได้หายใจง่ายๆ หลังจากอิ่มในเกลียวสวาทที่เขามอบให้จนต้องหายใจเข้าลึกๆ เขาไม่ให้โอกาสได้หยุดเมื่อปล
