“มึงคิดว่าเธอเป็นคนร้ายไหม แบบว่า…เธออาจจะเล่นละครตบตาตำรวจอะไรงี้” ปรเมศเอ่ยถามอย่างใคร่รู้ แล้วหยิบแก้วกาแฟของตัวเองขึ้นมาดื่มอึกใหญ่ ก่อนจะยื่นแก้วอันเดียวกันไปจรดปากของเมียรัก
“จากที่ได้พูดคุย สอบถาม และจับความรู้สึกผ่านทางภาษากายอย่างพินิจ กูว่าเขาไม่น่าจะใช่คนร้ายว่ะ” ณภัทรเอ่ยอย่างหนักแน่น แล้วทำหน้าเครียดเพราะคดีทำท่าว่าจะยืดเยื้อไม่มีที่สิ้นสุด
“อะไรทำให้มึงมั่นใจขนาดนั้น บางทีพวกฆาตกรเลือดเย็นก็ไร้ความรู้สึกจนน่าทึ่ง” จอมพลเอ่ยเป็นเชิงแย้ง และคำพูดของเขาก็ทำให้พงษ์สวัสดิ์เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง
“นั่นดิ”
“เพราะมันมีในแฟ้มของกรมตำรวจ ว่ามีแก๊งอาชญากรกลุ่มหนึ่ง ปลอมตัวสวมรอยเป็นคนอื่นที่ไม่เคยมีประวัติเสีย เพื่อทำเรื่องชั่วๆ หรือพวกธุรกิจผิดกฎหมาย พอถูกจับได้ก็จะปัดตูดหนี แล้วย้ายไปหาเหยื่อรายใหม่ ทิ้งให้คนที่พวกมันสวมรอยรับเคราะห์แทน ผู้บริสุทธิ์หลายคนต้องติดคุกด้วยข้อหาที่
