นับว่าเธอเตรียมการมาอย่างดี รู้ทางหนีทีไล่
ความร้อนใจทำให้คนที่ดักซุ่มอยู่ตรงชายป่าไม่ไกลจากตึกร้างแห่งนั้นมากนักไม่เป็นอันทำอะไร จอมพลโทรเช็กกับลูกน้องที่เขาให้ล่าตัวนลินนิภาเป็นระยะ
“เป็นยังไง ได้ความบ้างไหม”
หลังจากเขาวางสายจากการโทรถามความเคลื่อนไหวจากลูกน้องอีกฝั่งเป็นรอบที่สิบเห็นจะได้ วาโยที่ยืนคีบบุหรี่อยู่ไม่ไกลก็เอ่ยถามเสียงขรึม
“ไม่ ดูเหมือนว่านลินนิภา จะหลอกคนของเราออกทะเลไปเสียไกล” หลังจากส่ายหัว เอ่ยเครียดๆ เขาก็จัดการอัดบุหรี่เข้าปอดอึกใหญ่ แล้วพ่นควันสีขาวออกมา ขณะที่ตาจับจ้องไปยังถนนเส้นเล็กๆ ที่แห่งนี้มีทางเข้าออกทางเดียว หากแสงฉานจะโผล่มาก็ต้องมาตามถนนเส้นนี้ หรือไม่ถ้ามันบ้าบิ่นก็คงบุกป่าฝ่าดงมาจากทางด้านหลัง แต่ก็นั่นแหละ ต่อให้มันคิดว่าแน่ก็คงไม่รอด ในเมื่อเขาสั่งลูกน้องวางกำลังล้อมไว้หมดแล้ว
“ยัยเด็กเปรตนั่นมันฉลาดว่ะ”
“หึ…คงงั้นมั้ง”
เจ้าพ่อหนุ่มแค่นยิ
