“ก็ไม่ทำไมหรอกค่ะ พี่อั๋นเค้าก็แค่ถามเฉยๆ น่ะ จริงมั้ยคะพี่อั๋น” มาริสาหันไปส่งยิ้มให้สามีพร้อมกับแอบหยิกแขนคนที่จ้องพลอยชนันท์ไม่วางตาในตอนนี้
“เอ่อ...ครับ ผมแค่ถามเฉยๆ เท่านั้น ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่...อยากรู้จักกันไว้น่ะ”
“งั้นเหรอครับ แล้วผมควรรู้จักกับพวกคุณด้วยเหรอ” คเชนทร์ยกมือขึ้นกอดอกแล้วเหยียดยิ้มมุมปากออกมา เป็นรอยยิ้มที่บอกว่าเขาไม่ได้อยากรู้จักอีกฝ่ายแม้แต่นิดเดียว
“คุณช้างคะ” พลอยชนันท์เผลอยกมือขึ้นจับที่ต้นแขนของเขาอย่างลืมตัวเพราะเธอไม่อยากให้เขาต้องโดนสองคนนั้นปั่นประสาทไปด้วย
“แล้วพวกคุณมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ หรือว่าแค่แวะมากินบุฟเฟ่ต์เท่านั้น แต่บุฟเฟ่ต์ที่นี่แพงอยู่นะคะ ลำพังเงินเดือนพนักงานทั่วไปอาจจะดูหรูไปสักหน่อย”
คำพูดคำจาที่เต็มไปด้วยการดูถูกดูแคลนจากอีกฝ่าย ทำให้พลอยชนันท์รู้สึกโกรธมาก ไม่ได้โกรธที่เธอถูกกระทำ แต่โกรธที่เจ้านายของเธอก็ตกเป็นเหยื่อของคนใจร้ายพว
