“ผมยังไม่แก่นะครับคุณเลขาฯ”
“ทีนี้คงเข้าใจความรู้สึกของคนที่โดนกล่าวหาว่าเด็กแล้วใช่มั้ยคะ ท่านรองฯ ขา...” เธอแกล้งหยอกเขาบ้าง
“โอเค ถือว่าผมยอมแพ้คุณก็ได้ จากนี้ไปผมจะไม่เรียกคุณว่าเด็กอีก พอใจหรือยังครับ”
“ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ”
เธอรีบยกมือไหว้เขาอย่างนอบน้อม เล่นเอาคเชนทร์ถึงกับหลุดขำในความช่างกวนประสาทของเธอ ไม่คิดว่าคนขี้อายอย่างพลอยชนันท์ก็มีมุมนี้เหมือนกัน ดูเหมือนว่าตัวตนจริงๆ ของเธอคงจะมีอะไรมาให้เขาเซอร์ไพรส์อีกหลายอย่างเป็นแน่ และเขาก็ชอบที่เห็นเธอได้เป็นตัวของตัวเองแบบนี้
เวลาผ่านไปอีกราวยี่สิบนาที ในที่สุดรถคันหรูก็แล่นมาจอดที่หน้าบ้านของเธอ
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง ขออนุญาตไม่เชิญเข้าบ้านนะคะ เพราะว่ามันดึกแล้ว” เธอยกมือไหว้เขาอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่การประชดประชัน แต่เป็นการขอบคุณเขาจริงๆ ก่อนจะก้าวลงไปจากรถแล้วยืนอยู่ข้างๆ ประตู
“พรุ่งนี้ผมมารับนะครับ” เขาลดกระจกรถลงแ
