พลอยชนันท์อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ เหลือเกินกับเรื่องตลกที่เขาพูดออกมาแต่ถ้าทำแบบนั้นอาจจะเป็นการยั่วยุอารมณ์อีกฝ่ายให้ขุ่นมัวเสียมากกว่า
“พี่น่าจะเมามากแล้ว กลับไปเถอะค่ะ แล้วก็อย่ามาหาพลอยอีก ไม่อย่างนั้นพลอยจะแจ้งตำรวจจริงด้วย”
“พลอยไม่ทำหรอก พลอยของพี่ใจดี น่ารักและอ่อนหวานเสมอ เปิดประตูให้พี่ดีๆ นะครับคนเก่ง แล้วเราจะได้มีความสุขด้วยกัน พลอยอยากนอนกับพี่มาตลอดไม่ใช่เหรอพี่รู้นะ”
“ทุเรศ! ใครอยากจะทำแบบนั้นกับคนเลวๆ อย่างพี่กัน”
เธอด่าเขาไปอย่างเหลืออด
“จุ๊ๆๆๆ อย่าพูดอะไรที่ตรงข้ามกับหัวใจสิครับ เราลองมานอนคุยกันก่อน รับรองว่าทุกอย่างมันจะดีกว่าที่พลอยคิดไว้อีกนะ”
“พอได้แล้วค่ะ ถ้าพี่ยังไม่ยอมไปอีก พลอยจะโทรเรียกตำรวจจริงๆ แล้วนะคะ”
“เอาสิครับ อยากโทรก็โทรเลย พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าระหว่างตำรวจกับพี่ ใครจะเข้าถึงตัวพลอยได้ก่อนกัน” บอกแล้วเขาก็เริ่มปีนป่ายขึ้นมาที่ประตูรั้วของเธอ
