“สองคนนั่นแหละครับเอาไว้ผลัดเปลี่ยนเวรกันไง แล้วนี่คุณพอจะมีชุดนอนให้ผมเปลี่ยนมั้ย”
“พลอยยังไม่ได้อนุญาตให้คุณค้างด้วยเลยนะคะ”
“ต่อให้คุณไม่อนุญาตผมก็จะค้าง หรือถ้าคุณไม่ยอมให้ผมค้างที่นี่ คุณก็ไปค้างที่ห้องผมแทนละกัน”
“ไม่เอาหรอกค่ะ” เธอรีบปฏิเสธทันที
“แปลว่ายอมให้ผมค้างด้วยแล้วสินะ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์
พลอยชนันท์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะให้คำตอบเขา
“ก็ได้ค่ะ คุณค้างที่นี่ก็ได้ แต่ต้องนอนที่โซฟาข้างล่างนี้นะคะ”
“ไม่ได้ครับ แบบนั้นไม่น่าจะดี”
“อะไรของคุณอีกคะ”
“ผมจะนอนห้องเดียวกับคุณ จะได้เห็นคุณในสายตาตลอดไง เกิดไอ้เลวนั่นมันแอบปีนเข้าห้องคุณตอนผมหลับอยู่ข้างล่างนี่ ผมก็ช่วยคุณไม่ทันสิครับ”
“คิดมากไปแล้วมั้งคะ เค้าสะบักสะบอมขนาดนั้นจะมีแรงปีนขึ้นมาหาพลอยอีกหรือไงกัน”
“ประมาทไม่ได้หรอกนะคนมันบ้ามันก็ทำอะไรได้หมดนั่นแหละ อีกอย่าง...ผมเองก็เจ็บนะ เกิดตอนดึกๆ มีไข้หรือแผลอักเสบข
