“ก็ง่วงครับ แต่ผม...”
“ง่วงก็นอนนะคะ มีคุณอยู่ตรงนี้แล้วพลอยไม่ฝันร้ายหรอกค่ะ”
“จะบอกว่าผมทำให้คุณฝันดีเหรอ” เขายิ้มแก้มแทบแตกเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอบอก
“ก็แล้วแต่คุณจะคิดละกันค่ะ พลอยไม่คุยกับคุณแล้ว นอนแล้วนะคะ” หญิงสาวหลับตาลงทันทีหลังบอกจบ ปล่อยให้อีกคนนั่งยิ้มราวกับคนบ้า ใจนึกอยากโน้มตัวไปจุมพิตที่แก้มเนียนแล้วบอกฝันดี แต่ก็กลัวเธอจะรู้สึกอึดอัดเกินไป เขาจึงได้บอกฝันดีแค่ในใจแล้วส่งจูบไปกลางอากาศเท่านั้น
หลังจากนั่งมองเธอหลับตาพริ้มไปพักใหญ่ เขาก็เริ่มจะง่วงขึ้นมาจริงๆ จึงได้เอนตัวลงนอนแล้วหลับไปในเวลาไม่นานนัก
เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง คนที่แกล้งหลับไปก่อนหน้าก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาแล้วขยับไปข้างเตียง
เธอชะโงกหน้าไปมองดูเพราะกลัวว่าเขาจะหลับไม่สบายตัว แต่เมื่อเห็นว่าเขาดูจะหลับได้ดีไม่มีปัญหาอะไรมีเพียงผ้าห่มผืนของเขาที่มันร่นลงไปกองที่ปลายเท้า เธอจึงได้ขยับไปปลายเตียงแล้วดึงผ้าห่มมา
