“ผมรักทุกอย่างที่เป็นเธอครับ รักความใจดี มีเมตตา รักที่เธอมีจิตใจอ่อนโยนชอบช่วยเหลือคนอื่น แม้ว่าตลอดสามปีที่ผ่านมาผมจะใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองนอกมากกว่าเมืองไทย แต่ผมก็ติดตามทุกความเคลื่อนไหวของเธอเสมอ ผมได้เห็นเวลาที่เธอยิ้ม หัวเราะหรือร้องไห้ ได้เห็นเธอมีความสุขกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ และการได้เฝ้ามองความเป็นไปของเธอในแต่ละวัน มันทำให้คนที่มีบาดแผลในใจอย่างผมมีความสุขครับ พลอย...คือความสุขของผม และผมก็อยากเห็นเธอมีความสุขอย่างที่ผมมีด้วย"
เมื่อได้ยินสิ่งที่คเชนทร์บอก ได้เห็นแววตาที่เป็นประกายยามพูดถึงลูกสาวของพวกท่านแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่คิดจะขัดขวางหรือคัดค้านอะไรอีก
“ยัยพลอยของพวกเราเป็นเด็กดีมาก เธอไม่เคยทำให้พ่อกับแม่ต้องผิดหวังหรือเสียใจเลยสักครั้ง เพราะฉะนั้นถ้าช้างอยากจะแต่งงานกับพลอยจริงๆ พ่อก็ได้แต่หวังว่าช้างจะไม่ทำให้ลูกสาวของพ่อต้องเสียใจหรือผิดหวังเหมือนกัน”
“ผมสาบานด้วยเกียรติขอ
