“พอเถอะค่ะ ไม่ต้องขออะไรแล้ว เพราะว่าเมย์ไม่เชื่อพี่อีกแล้ว ออกไปซะเมย์ไม่อยากเห็นหน้าพี่ ไปสิ!” เธอตวาดลั่นแต่เพราะเสียงนั้นทำให้ทารกตัวน้อยแผดเสียงออกมาด้วยความตกใจ อธิชาติจึงได้รีบเอ่ยปลอบทั้งที่เขาเองก็ยังมีน้ำตาไม่ต่างจากแม่ของลูก
“โอ๋ๆ เด็กดีของพ่อ อย่าร้องไห้นะครับคนเก่ง พ่ออยู่ตรงนี้แล้วนะ จะอยู่กับหนูตลอดไป” ราวกับว่าเด็กน้อยเข้าใจในสิ่งที่บิดาของเธอบอกไม่นานเธอก็ค่อยๆ หลับลงไปอีกครั้ง เขาจึงได้นำเธอไปไว้ในเบาะบนรถเข็นเด็กแรกคลอด ก่อนจะกลับมากุมมือแม่ของลูกไว้อีกครั้ง
“ปล่อย”
เธอบอกแต่ก็ไม่กล้าทำเสียงดังให้ลูกสาวต้องตกใจอีก
“ไม่ปล่อย พี่จะไม่มีวันปล่อยเมย์อีก พี่รู้นะครับว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่เป็นสามีที่ไม่ดีเลยสักครั้ง ทำให้เมย์ต้องเจ็บปวดและมีน้ำตาอยู่เสมอ ไม่แปลกใจเลยที่พี่จะโดนพลอยเค้าด่าขนาดนั้น”
“อะไรนะคะ นี่พี่ยังไปหามันมาอีกเหรอ”
“ไม่ใช่ครับ เมย์อย่าเข้าใจผิดนะ พี่
