คเชนทร์อมยิ้มแล้วขโมยจูบแก้มเนียนไปอีกหน ก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องนั้นเพราะกลัวว่าตัวเองจะทำอย่างที่บอกเธอไปจริงๆ
พลอยชนันท์หันไปมองประตูที่ปิดสนิทพร้อมกับรอยยิ้มขัดเขิน แม้ยังมีเรื่องราวมากมายให้สงสัย แต่เชื่อว่าอีกไม่นานเธอคงจะได้รู้คำตอบทั้งหมด
ครึ่งชั่วโมงต่อมา คเชนทร์กลับเข้ามาในห้องอีกครั้งโดยสวมชุดนอนเรียบร้อย ทว่ากลับยังไม่เห็นพลอยชนันท์อยู่ในห้องนั้น แต่เมื่อมองไปทางห้องแต่งตัวก็เห็นเธอเดินออกมาโดยสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ของเขาซึ่งมันยาวเลยเข่าเธอลงมา
ชายหนุ่มเบนสายตาจากเนินขาเรียวนั้นขึ้นมามองใบหน้ากระจ่างใส เห็นเธอยืนเก้ๆ กังๆ เหมือนไม่รู้ควรจะทำอะไรดีเขาจึงได้ก้าวเข้าไปหาแล้วคว้ามือบางเอาไว้ก่อนจะพาเธอไปนั่งบนเตียง
“คุณสระผมแล้วเหรอครับ” เขายื่นมือไปเกี่ยวเส้นผมนุ่มมาทัดใบหูเล็กเอาไว้เพื่อจะได้มองหน้าเธอให้ชัดขึ้น
“ค่ะ สระแล้วเป่าแล้วค่ะ”
เธอตอบเหมือนเด็กรายงานผู้ปกครอง
