“โอ๊ย! หยิกพี่ทำไม” เขาร้องเมื่อโดนหยิกสีข้างเต็มแรง
“หมั่นไส้คนแถวนี้ค่ะ”
“ทีหลังอย่าพูดอีกว่าไม่รักไม่ชอบ ตามดูแลตามจีบอยู่ตั้งหลายปี มันน้อยใจ”
“น้อยใจเหรอคะ”
“น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ คนมีชีวิตจิตใจ ไม่ใช่โต๊ะหรือเก้าอี้เสียหน่อย”
เขาจับมือของเธอมากดลงตรงอกด้านซ้าย
“ทีหลังถ้ามีอะไรต้องพูดกันตรงๆ นะคะ จะได้ไม่เข้าใจผิดกันอีก” เธอจุ๊บปลายคางสากของเขาเพื่อง้องอน วันนั้นยอมรับว่าตัวเองพูดแบบนั้นออกไปจริงๆ
“อย่าใจร้ายกับเมียอีกนะคะ”
“ไม่แล้ว ยอมเมียทุกอย่าง” มือหนาลูบไล้สีข้างของคนใต้ร่าง ก่อนจะเลื่อนลงไปลูบไล้สะโพกผายของเธอเบาๆ
“อื้อ...” เธอครางเสียงสั่นๆ รู้สึกสะท้านยามที่เขาสัมผัสร่างกาย
“ถ้าเหนื่อยก็นอนเฉยๆ ให้พี่ทำก็พอ” เขาเลื่อนมือจากสะโพกผายของเธอมาสัมผัสตรงกลางหว่างขาเนียน นิ้วแกร่งของเขาเกลี่ยอยู่ตรงเนินบุปผาอวบอูม ความฉ่ำเยิ้มของหยาดน้ำทิพย์หอมกรุ่นไหลรินออกมาต้อนรับการ
