ชานนท์มาจอดที่หน้าบ้านเรือนไทย เขาและปุณณิศาลงไปส่งคุณปู่ที่ห้องรับแขก พอนายทศเห็นก็รีบเอาน้ำเย็นๆ มาต้อนรับ
“เป็นยังไงบ้างล่ะหนูปุณ เจอฤทธิ์แม่ตานนท์เข้าไป คงไม่คิดจะถอยหรอกนะ”
“ไม่หรอกค่ะคุณปู่”
“ปู่ดีใจที่เห็นหนูสองคนหนักแน่นนะ ถ้าไม่ติดว่ายังต้องเรียนหนังสือปู่จะให้รีบแต่งงานกันก่อนเลย”
“คุณท่านครับ เรียนก็แต่งได้ คุณท่านจำหลานคุณสุพจน์ได้ไหมครับ เขาเพิ่งแต่งงานจดทะเบียนไปเอง”
“อ้อ จริงสิ” มนตรีนึกออกเพราะเขาก็ไปร่วมงานแต่งงานซึ่งจัดเป็นงานเล็กๆ ภายในครอบครัวเท่านั้น
“ปู่ครับ ผมว่าเรื่องแต่งงานเอาไว้ก่อนดีไหม ผมอยากให้ปุณเรียนให้จบจะได้ไม่มีใครว่าเอาได้ แล้วถ้าต้องแต่งเหมือนหลานคุณสุพจน์ปู่จะยอมเหรอครับ”
“ไม่มีทาง แต่งแบบนั้นรู้กันไม่กี่คน หลานชายปู่แต่งงานทั้งทีต้องจัดให้ใหญ่ ถ้าอย่างนั้นหนูปุณอดทนหน่อยนะลูก แม่ตานนท์เขามาแค่แป๊บเดียวไม่กี่วันก็คงกลับเชียงใหม่”
“ค่ะคุณปู
