รถตู้ของโรงแรมเคลื่อนออกจากไร่ส้ม ชลิตากดปุ่มกั้นส่วนของผู้โดยสารกับคนขับรถเพราะอยากจะคุยเรื่องเมื่อครู่กับพี่ชายอีกครั้ง
“พี่นนท์ ตาว่าสองแม่ลูกนั้นแปลกๆ นะคะ”
“นั่นสิ”
“แล้วคืนนั้นคนที่นอนกับคุณแพรเป็นใครกันนะ”
“พี่ไม่รู้แต่ที่แน่ๆ ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่พี่แน่นอน ตาก็เห็นว่าพี่นั่งรออยู่ที่ล็อบบี้ พี่คงแยกร่างไม่ได้หรอกนะ”
“น่าสงสารนะคะ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองนอนกับใคร” ปุณณิศารู้สึกเห็นแพรไพลิน
“ปุณ ไม่โกรธเหรอ เขาพยายามแย่งพี่นนท์ไปจากปุณเลยนะ” ชนิตาถามน้องสะใภ้
“แต่เขาก็ทำไม่สำเร็จนี่คะพี่ตา”
“ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นพี่ล่ะ” ชานนท์ถามขึ้นบ้าง
“หนูรู้ว่าพี่นนท์ไม่ใช่คนแบบนั้น แล้วถ้าพี่นนท์กับเธอจะแอบคบหากันหรือมีอะไรกันก็คงไม่ทำในโรงแรมของพี่ตาหรอกค่ะ” เธอกล่าวอย่างมั่นใจ
“เรื่องนี้สืบไม่ยากหรอก แค่ดูว่าใครเป็นคนเช็กอินห้องนั้นเราก็น่าจะรู้แล้วล่ะ พรุ่งนี้เช้าจะรีบดูให้นะ” อนุตรบอก
