“กวิน...กวินกลับมาหากิ่งแล้ว...กิ่งไม่เหลือใครแล้วกวินอยู่กับกิ่งนะ” กรต์สินีฟูมฟายทั้งกอดกวินไว้แน่นกลัวว่าจะเสียเขาไปอีก
“ฟังนะกิ่ง ผมไม่ใช่ของคุณ ผมมีครอบครัวแล้ว เรากลับมาเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว” กวินรวบตัวกรต์สินีให้ออกจากตัวแล้วยืนให้ห่าง ยกมือถือคุยกับใครบางคน แล้วก็วางสายไป
“คุณต้องไปพบหมอแล้วนะกิ่ง ถ้าคุณยังขืนพูดไม่รู้เรื่องแล้วอาละวาดแบบนี้”
“ไม่...กิ่งไม่ได้บ้า กิ่งรักกวิน กวินก็เคยรักกิ่ง เรารักกัน เราเหมาะกันที่สุด” กรต์สินียังคงควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เขาก็จนปัญญาจะกล่อม แต่ไม่ยอมปล่อยให้กรต์สินีเข้าไปในบ้านของผิงแน่นอน อันตรายต่อทุกคน ยิ่งตอนนี้เธอทั้งฟูมฟายทั้งดึงผมตัวเอง พร้อมจะทำร้ายทุกคนได้
รอเพียงไม่นาน รถตู้อัลฟาร์ดสีดำก็แล่นมาจอดที่หน้าบ้าน พร้อมกับผู้ชายสองสามคนเอาตัวกรต์สินีขึ้นรถไป ในรถเขาเห็นเชอร์รีลนั่งอยู่กับพ่อด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย
“ขอโทษด้วยครับผมจะจัดการเอง”
