บทที่ 18 คิดถึงแต่ทำอะไรไม่ 1/2

957 คำ

เชี่ยยยยย!!! เขาอุทานดังมากในใจ ใครจะคิดว่าเมียจะใส่ชุดเดรสสั้นสีแดงบอดีคอนกำมะหยี่เปิดแผ่นหลัง มีสายไขว้ไปมาเส้นเท่าบะหมี่ สาบานได้ว่าถ้าเป็นเมื่อก่อนไม่ได้ออกจากห้องแน่ แต่ตอนนี้... “ผิง...จะไปไหน” “ปาร์ตีไง” “ฮะ...” เขาเหมือนไม่แน่ใจว่าวันนั้นเธอบอกว่าอะไร เหมือนจะเป็นงานเลี้ยงอะไรสักอย่าง แต่ทำไมเหมือนไม่ได้คุยเรื่องเดียวกันเลยล่ะ “ไม่ใช่งานเลี้ยงเหรอ?” เขาหรี่ตามองเธอ ที่อยากแลกเวรอยากไปปาร์ตีงั้นเหรอ เขายังไม่พอใจแล้วนะ “ก็งานเลี้ยงสละโสดไง ธีมสาวโสดสุดแซ่บ” เธอบอกแล้วก็เรียกแท็กซี่ไปดีกว่า เพราะขากลับหากเมาจะได้ไม่ต้องขับ “ที่ไหนเดี๋ยวไปส่ง” เขาพูดด้วยความหงุดหงิด ชุดแบบนี้นะจะไปแท็กซี่ ผ่านให้ถึงปากซอยเถอะ กลัวมันจะพาไปปล้ำเสียก่อน “ลูกล่ะ” เธอค้านเขา เพราะลูกก็ต้องอยู่บ้านลำพังไม่ได้เด็ดขาด “พาไปด้วย...เดี๋ยวฝากดนัยดูแลลูก แล้วจะไปรอรับ” เขาไม่ถามความเห็น เพราะตอน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม