“ผิงกลับด้วยกันนะเราเป็นห่วง” เขาเข้ามาช่วยยกของ แต่กลับชวนเธอกลับด้วย
“เรามากับดนัยปลอดภัยดี แล้วถ้าเรากลับกับกวิน ผู้หญิงของกวินจะคิดยังไง” ภริตาไม่ได้ใช้อารมณ์ แต่พูดด้วยเหตุผล หวังว่าเขาจะเข้าใจอะไร ๆ มากขึ้น
“ก็กลับกับดนัยไง”
ดนัยที่รู้ว่าเพื่อนจะโยนเอาขยะมาให้ ก็รีบบ่ายเบี่ยง
“เอามาเองก็เอากลับเอง ส่วนผิงกับหลานกูดูแลเอง” เขาไม่พูดธรรมดายังเดินเข้าไปโอบกอดผิงด้วย และนั่นมันก็โวยวายขึ้นมาอีก
“อย่านะดนัยห้ามเลยห้ามแตะเมียกู” เขาผลักมันแล้วก็ไปขนกระเป๋าขึ้นรถ หากเขาไม่พากิ่งกลับ กิ่งก็ไม่รู้จะกลับยังไง ที่จริงไม่น่าพามาด้วยเลย หากไม่เพราะไอ้เพื่อนตัวดีที่ไม่บอกว่าพาผิงไปเที่ยวไหน และบ้านใหม่ผิงอยู่ไหน เขาก็ไม่พากิ่งมาด้วยให้ยุ่งยากหรอก
ตลอดทางกลับเขานิ่งเงียบไม่พูดจา และไม่ได้แวะไหน มุ่งตรงตามรถเพื่อนให้ทัน จนรู้ว่าผิงกับลูกพักที่ไหนแล้ว เขาก็ส่งกิ่งที่บ้าน
“แย่จังเลยกวิน
