เช้าวันต่อมา...
"ทำไมต้องให้หนูขวัญย้ายไปอยู่หอด้วยแม่ไม่เข้าใจ เราสองคนคืนดีกันแล้วไม่ใช่เหรอ" เมื่อคืนเขมราชกลับบ้านมาพร้อมขวัญนรีแถมยังค้างคืนด้วย
"จากบ้านไปมหา'ลัยก็เกือบสี่สิบนาทีแล้วครับ ไปกลับก็เกือบสองชั่วโมง ยังไม่รวมบางวันที่รถติดยาวเป็นกิโล ผมไม่อยากให้ของขวัญเหนื่อย เรียนอย่างเดียวก็หนักแล้ว ใช่ไหมของขวัญ"
"ค่ะ" ขวัญนรีขานรับสั้นๆ แล้วก้มหน้าฝืนกินข้าวเช้าเงียบๆ ต่อ
"ถ้าหนูขวัญไปอยู่หอ แล้วอย่างนี้ใครจะดูละครเย็นเป็นเพื่อนแม่"
"ผมไง" ธวัชชัยชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง พอเขมราชเข้ามารับช่วงต่อเขาก็เบาแรงไปเยอะ ไม่ได้ทำงานทุกวันเหมือนเดิม เลยมีเวลามาสวีทหวานกับภรรยามากขึ้น
"ดูกับคุณน่าเบื่อจะตายชัก"
"อ้าว ไหงเป็นอย่างนั้นล่ะ ผมอุตส่าห์ทนดูเป็นเพื่อนคุณ"
"นี่คุณใช้คำว่าทนเลยเหรอคะ ดูหนังกับฉันมันน่าเบื่อมากนักเหรอ!"
"ใช่ ดูคุณยังสนุกกว่าตั้งเยอะ" ธวัชชัยยิ้มเจ้าชู้ตาพราวเห
