"มันคงถึงเวลาแล้วที่ฉันจะลาออกจากการเป็นตำรวจแล้วมาบริหารโรงแรมแทนพ่อ"
"อาชีพรับราชการลาออกแล้วก็ต้องลาออกเลย คุณเขมจะไม่เสียใจหรือเสียดายทีหลังเหรอคะ คุณรักการเป็นตำรวจมากนี่นา"
"ฉันเตรียมตัวเตรียมใจตั้งแต่ขอยืมเงินพ่อไปแต่งงานใช้หนี้ให้ลุงสันต์แล้ว"
"หนูขอโทษ"
"ขอโทษทำไม ในเมื่อฉันก็ผิดจริงที่เมาแล้วหน้ามืดไปเจาะไข่แดงเธอ ชดใช้ให้เธอแค่นั้นยังน้อยไป อีกอย่าง..." จู่ๆ เขมราชก็หยุดพูดแล้วมองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาอ่อนเชื่อม
"อีกอย่างอะไรเหรอคะ" ขวัญนรีแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นความกรุ้มกริ่มในดวงตาคมกริบที่แสนเป็นอันตรายต่อหัวใจ ช่วงหลังมานี้เขาชอบมองเธออย่างนี้บ่อยๆ ทว่าเธอก็ไม่เคยชินสักที
"จะเลี้ยงเด็กคนหนึ่งให้มีคุณภาพต้องใช้เงินมาก ลำพังแค่เงินเดือนตำรวจไม่กี่หมื่นคงไม่พอยาไส้ ฉันต้องรีบเก็บหอมรอมริบไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ"
"เด็กที่ไหนเหรอคะ"
"มีสมองก็คิดเอา" เขมราชจิ้มหน้าผากเนียนเกลี้
