พอรัญญาเรียกชื่อ หญิงสาวเจ้าของชื่อก็เดินเข้ามาในห้องที่ยังคงเปิดประตูค้างไว้ เขมราชที่กำลังคิดว่าชื่อผู้ช่วยคนใหม่โหลดีพลันชะงักกึก เสียงส้นสูงดังตึกตึกเป็นจังหวะสั้นๆ ก่อนหยุดลงตรงหน้าท่านรองประธานหนุ่ม
"สวัสดีค่ะเขม" ปรายฟ้าทักทายอดีตคนรักอย่างสนิทสนม พลางมองเลยไปยังผู้หญิงคนใหม่ของเขมราชด้วยแววตาที่ไม่เป็นมิตร
หากขวัญนรีรับรู้ได้ถึงความเป็นมิตรได้ตั้งแต่วันที่เธอชนผู้หญิงคนนี้ที่ห้างสรรพสินค้าแล้ว
ใช่ปรายฟ้าคือสาวไฮโซไร้มารยาทคนนั้น แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะจำเธอไม่ได้
"ปรายทำไมเรียกคุณเขมห้วนๆ แบบนั้นล่ะ" รัญญาหน้าถอดสี ขนาดเธออายุมากกว่าเขมราช ทำงานกับพ่อเขามานานนับสิบปียังเรียกเขาว่าคุณทุกคำ
"อุ้ย! ขอโทษค่ะ พอดีมันชินน่ะค่ะ" ปรายฟ้ายังไม่ได้เล่าให้รัญญาฟังว่าเธอเคยเป็นเมียเก่าของเขมราช เพราะกลัวว่ารุ่นพี่สาวจะไม่ยอมใช้เส้นสายช่วยให้เธอได้เข้ามาเป็นเลขาเขา
"นี่เธอรู้จักกับคุณเ
