“ทำไม...อยากมากนักหรือไง ของขาด เดี๋ยวฉันจัดให้ก็ได้นะ” คนร่างสูงเข่นเสียงขณะกัดกรามแน่น ดวงตาจดจ้องใบหน้าสวยราวกับจะเผาร่างเล็กให้ลุกเป็นไฟก็ไม่ปาน
ทว่า พีรดากลับไม่รู้สึกกลัว มันเป็นความน้อยใจต่างหากที่ถาโถมใส่ทรวงอก กระนั้น เธอก็จ้องตาเขากลับ กลั้นข่มความรู้สึกข้างในพูดกระแทกใส่ปริญให้เขารู้สึกเจ็บอย่างที่ตนเองรู้สึกตอนนี้
“ใช่ ฉันอยาก...แต่ไม่ใช่กับนาย” จ้องตาเขาทั้งที่ดวงตากลมโตมีน้ำมาเอ่อคลอ “ส่วนนายน่ะทิ้งคุณซาร่ามาทำไม ฉันอุตส่าห์หาผู้หญิงแบบที่นายถูกใจไว้ให้ โง่หรือไง แทนที่คืนนี้จะได้ปลดปล่อยอารมณ์อยากแบบที่นายต้องการ ดันกลับมากับฉันแบบนี้ หา!”
และคำพูดประชดประชันนั้นก็เปรียบเสมือนเชื้อเพลิงชั้นดีที่สาดเข้าใส่ไฟอารมณ์ให้ลุกลามเป็นวงกว้าง ปริญไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไป ดึงไหล่บอบบางของพีรดาเข้ามาปะทะอกด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ ผสานความปรารถนาในสัมผัสจากเรือนร่างนี้ที่ซ่อนลึกอยู่ในใจ
