เครียด

507 คำ

หลังจากที่ถกเถียงกันอยู่นาน เธอก็พาน้าชายไปที่ห้องของยายทอง พร้อมทั้งจัดการหาของใช้ส่วนตัวมาให้น้าชาย เพราะน้าชายของเธอไม่มีอะไรมาเลย แม้ว่าจะไม่พอใจในหลายๆ สิ่งที่น้าชายของเธอทำ แต่เธอก็ยังไม่สามารถใจร้ายกับน้าชายของเธอได้ เธอก็เลยต้องดูแลกันต่อไป ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนว่าตนเองนั้นชักศึกเข้าบ้านยังไงก็ไม่รู้ “คุณแม่ขา กานพลูจะมีตาแล้วเหรอคะ” เด็กหญิงตัวน้อยเดินมาถามมารดาทันทีที่มารดาเดินกลับมาที่บ้าน นี่ก็คงเป็นพี่เลี้ยงของบุตรสาวอีกสินะที่บอกบุตรสาวเรื่องนี้ แต่ก็อย่างว่าล่ะ คนทั้งคนปรากฏตัวขึ้น มีใครบ้างล่ะจะไม่เห็น และที่สำคัญมันก็ห้ามไม่ได้ด้วยสิ ที่จะห้ามไม่ไห้คนอื่นพูดถึงเรื่องนี้ “ใช่ค่ะ แต่แม่ยังไม่รู้นะคะ ว่าคุณตานนท์จะอยู่ที่นี่มั้ย” ปรารินบอกบุตรสาวตามจริง เอาเข้าจริงๆ เธอจะให้น้าชายของเธออยู่ที่นี่เลยก็ได้ เพราะยังไงพ่อเลี้ยงก็คงต้องตามใจเธออยู่แล้ว แต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม