“ต๊าย...นี่เธอยังคบหากับนายทรงพลเพลบอยด์รุ่นเดอะนั่นอยู่อีกเหรอ”
“ก็...แหม คุณพี่ก็...คือเราสองคนเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว คบกันเหมือนเพื่อนล่ะค่ะ ไม่ได้ผูกมัดอะไรกัน แค่มีไว้ปรึกษาปัญหาโน่นนี่นั่น แล้วก็...แก้ขัดไปพลาง ๆ เวลาเกิดอารมณ์ เอาไว้เจอหนุ่มๆแรงดีๆที่ตรงสเป๊คเมื่อไหร่ ราตรีก็คงขอบายเขาล่ะค่ะ”
“แหม...มีคู่แบบนี้ก็ดีนะ ไม่ผูกมัด ไม่ผูกพัน นึกอยากก็มา”
สาวๆ รุ่นใหญ่ยืนคุยกันตรงมุมห้องจัดเลี้ยงเป็นนานสองนาน ประเด็นส่วนมากก็จะเป็นเรื่องความต้องการทางอารมณ์ของตัวเองที่ไม่ค่อยได้ถูกปลดปล่อย
เนื่องจากสามีของพวกเธอ อายุอานามก็ล่วงเลยวัยห้าสิบปีขึ้นทั้งนั้น และมักจะหาเด็กสาวๆ กินกันนอกบ้านจนเป็นสันดาน ปล่อยให้บรรดาเหล่าภรรยานอนแห้งเหี่ยว และค่อย ๆ เฉาตายอยู่กับบ้านเหมือนดอกไม้ตายซาก
“คุณแม่คะ.....” เสียงหวาน ๆ ของแพรวาทักขึ้น
“อ้าว...ลูกแพร มาสวัสดีเพื่อนๆ ของคุณแม่หน่อยซิคะลูก”
“นี่หนู
