“หือ...พูดเข้า ใครมันจะมานินทาให้ได้ยินล่ะ”
ทรงพลหัวเราะอารมณ์ดี
“ว่าแต่...หนูแพรวานี่โตเป็นสาวเต็มตัวแล้วนะ สวยเหมือนแม่ไม่มีผิด แต่เอ๊ะ...จะเร่าร้อนเหมือนคุณแม่รึเปล่าน๊า” ทรงพลพูดแบบมีนัยยะ สายตายิ่งแล้วไปใหญ่ หากราตรีจะทันสังเกต
“นี่คุณคะ...เด็กๆ สาวๆ ของคุณมีตั้งเยอะตั้งแยะ ยังไม่พออีกเหรอคะ นี่ลูกสาวฉันนะ”
“แหม...คุณก็ ผมพูดเล่น”
แต่ถ้ามีโอกาส...ก็อยากจะขย้ำลูกแกะสาวดูสักครั้งให้หายอยาก เนื้อมันคงหวานคงอร่อยน่าดู
แพรวาไขกุญแจเข้าไปในห้องพักราตรี เพื่อหาแฟ้มเอกสารที่ราตรีไว้วานให้มาหา
“อยู่นี่เอง” แฟ้มนั่นวางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งตรงหน้ากระจกนั่นเอง แพรวาเดินเข้าไปใกล้ มองผ่านแฟ้ม เหลือบไปเห็นลิ้นชักที่ปิดไม่สนิท “เอ๊ะ”
ทีแรกว่าจะปิดให้ แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ก็เลยเปลี่ยนใจลองเปิดออกดูดีกว่า เผื่อจะเจอเครื่องเพชรสวย ๆ ของมารดา
“เฮ๊ย !” แต่สิ่งที่วางอยู่ข้างในนั้น ทำใ
