ดวงวิญญาณของหวินชิงติดตามสตรีวรยุทธสูงกลุ่มนั้นไปที่สำนักอสรพิษ กลุ่มสตรีทั้งหมดเดินเข้าไปยังห้องโถงกลางขนาดใหญ่ หญิงวัยกลางคนขึ้นนั่งบนบัลลังก์เหล็กรูปงู นางถอดผ้าพรางหน้าออกเผยให้เห็นใบหน้างดงาม มองเพ่งพิจอย่างไรก็ยังฉายความงามแม้วัยล่วงเลยเข้าใกล้สี่สิบปีแล้ว หากจะเรียกว่าวัยกลางคนก็ใกล้เคียง แต่หากมองหน้าตาผิวพรรณของนางยังนับว่าเหมือนสตรีอายุยี่สิบปลาย ๆ
"ขอแสดงความเสียใจกับเจ้าสำนักด้วยที่ต้องสูญเสียบุตรสาว" รองเจ้าสำนักอสรพิษเอ่ยขึ้น
"ไม่เป็นไร นางเลือกทางเดินของนางเอง" เพ่ยเหอเซียนเจ้าสำนักอสรพิษกล่าวด้วยแววตาครุ่นคิด
"ท่านแม่จะทำอย่างไรต่อ" สตรีอายุน้อยเดินเข้ามาในห้องโถง นางถอดผ้าพรางหน้าออกเช่นกัน
"เรื่องนี้มันเป็นความผิดของบิดาเจ้า หากบิดาเจ้าไม่ดื้อดึงแย่งหวินชิงไปเลี้ยงเอง นางคงไม่ต้องมีจุดจบอันน่าอนาถ"
"มันเป็นความผิดท่านพ่อหรือเจ้าคะ"
"ทุกอย่างต้องเป็นแผนการของบิดาเจ
