หลายวันผ่านไป
รัตติกาลเปลี่ยนไปจนสิงหนาทหงุดหงิดหัวเสีย เธอเป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้ก็เหมือนบ้านทั้งบ้านไม่มีใครอยู่เลย เพราะถ้าเขาไม่ถามหญิงสาวจะไม่มีวันพูดกับเขาก่อน
"ทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญ เธอเป็นอะไรนักหนานะรัตติกาล โกรธอะไรพูดออกมาเลยฉันจะได้รู้"
รัตติกาลยังคงนั่งจ้องหน้าจออยู่เช่นเดิมไม่ได้สนใจสามีเลยแม้แต่น้อย ไม่ใช่ว่าเธอไม่อึดอัดที่ต้องเป็นแบบนี้ เพียงเพราะคิดว่าตัวเองไม่ควรยุ่งวุ่นวายอะไรกับชีวิตเขาอีก เขาอาจจะไม่มีความสุขกับเธอ ถ้าใครทำให้มีความสุขกว่าก็ควรจะปล่อยเขาไปอยู่ตรงนั้น
จนกระทั่งฝ่ามือหนากระชากเอาแท็บเล็ตที่หญิงสาวกำลังนั่งทำงานอยู่มายึดครองเอาไว้ รัตติกาลจับจ้องมองหน้าด้วยความไม่พอใจอีกหน
"เป็นอะไร เธอทำตัวเหมือนไม่พอใจอะไรฉันอยู่ ทำตัวห่างเหินไม่เหมือนก่อนหน้านี้เลยนะ ไปทำงานใกล้คนในอดีตมาความรู้สึกที่มีต่อผัวมันไม่เหมือนเดิมแล้วใช่ไหม?"
"อย่ามาหาเรื่องฉั
