หนึ่งชั่วโมงต่อมา
ทุกคนออกมาอยู่ที่หน้าห้องพักของหญิงสาวแล้ว สิงหนาทยังคงนั่งทำตาปริบ ๆ อยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิม จ้องมองทุกคนที่ต่างยิ้มแย้มมีความสุขกันถ้วนหน้า
"นึกว่ากลับไปแล้ว ยังอยู่อีกหรือตาสิงห์?" บิดาของรัตติกาลถามขึ้นอีกครั้ง
"ยังครับ คงรอหกโมงเย็นเหมือนเดิม"
"ไม่เข้าไปเยี่ยมข้างในเลยล่ะ จะมาแอบอยู่ตรงนี้ทำไม หมดเวลาแอบเฝ้ามองแล้วมั้ง ลูกก็คลอดออกมาแล้ว คงไม่มีอะไรให้ต้องกังวลแล้วล่ะ"
"ดาวคงอึดอัดที่ต้องเห็นหน้าผม ผมขออยู่แบบนี้เหมือนเดิมดีกว่าครับ แค่นี้ผมก็มีความสุขดีแล้วครับ"
"ตามใจเถอะ ๆ แล้วแต่เราสองคนจะจัดการกันเองเลย พวกเราไม่มีสิทธิ์ไปชี้ชะตาชีวิตแทนใครได้อยู่แล้ว"
นฤเบศร์และลินลดาที่ยืนอยู่เคียงข้างกันอยู่ต้องหันไปมองจ้องหน้าไม่ได้นัดหมายอีกครั้ง ก่อนที่นฤเบศร์จะกระซิบกระซาบข้างหูของลินลดา
"เรามาช่วยทำให้เขาสองคนกลับมาคืนดีกันเป็นครอบครัวกันดีไหม?"
ลินลดาหันกลับไปจ้อ
