2 อาทิตย์ผ่านไป
ชีวิตของรัตติกาลก็ยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงตลอดเวลา ชีวิตที่เหมือนตายทั้งเป็นสำหรับสิงหนาทที่เขาแอบมาดูเธออยู่หน้าห้องเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว เป็นสิ่งเดียวที่ทำได้ในเวลานี้ เพราะคำขอร้องของอีกฝ่ายที่ไม่อยากจะพบเจอหน้าเขา ทำให้ต้องยอมทำตามเพื่อความสบายใจและไม่ให้เธอต้องเครียดกับสิ่งใดนับจากนี้
จากวันนี้ไปอีก 6 เดือนข้างหน้าสิ่งที่พอจะทำได้ก็คงมีเพียงเท่านี้ ร่างสูงยืนมองผ่านช่องกระจกประตูห้องพักดูร่างของคุณแม่ตั้งครรภ์ที่ยังคงหลับไหล ไม่ใช่เขาไม่รู้สึกดีที่เธออยากจะเก็บลูกเอาไว้ แต่ถ้าเธอต้องมานอนนิ่งใช้ชีวิตอยู่แต่บนเตียงแค่นี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากจะเห็นเลย เพราะชีวิตเขาต้องมาพบเจอเรื่องแบบนี้มานานมากแล้วแต่ไม่เคยจะรู้สึกชินเลยสักครั้ง เขายังโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองอยู่ ถ้ามีสติในการดำเนินชีวิตอีกนิดคงไม่ต้องเกิดเรื่องอะไรแบบนี้ขึ้นเลย แม้จะรู้ดีว่าไม่มีอะไรเกินเลยเกิด
