ตอนที่ 43 นอนด้วยกัน
“ดื้อแบบนี้แสดงว่าของยังออกไม่หมด” ดอกเตอร์หนุ่มซึ่งนอนคร่อมขา อยู่ด้านบนอมยิ้มพูดพรางใช้ข้อนิ้วเกลี่ยลงมาบนแก้มขาวของน้องชายเพื่อน
“ฮะ อะไรนะครับ” คณิณเอียงแก้มขยับห่างออกมาแต่ถูกฝ่ามืออีกข้างของดอกเตอร์กานต์กางกั้นพร้อมทั้งดันคร่อมใช้ข้อศอกล็อกต้นคอนั้นให้นอนอยู่กับที่ไม่อาจขยับหนีไปทางไหน
“นี่คุณจะทำอะไร”
“เดี๋ยวพี่เอาของออกให้”
สัมผัสนุ่มหยุ่นๆ กดประทับลงมาบนกลีบปาก เรี่ยวแรงแขนขาของ คนหนุ่มเหมือนจะถูกดอกเตอร์ผู้เป็นเพื่อนของพี่ชายสูบหายออกไปจากตัว คณิณนอนนิ่งไม่กล้าขยับ เพราะยังสับสนอยู่ว่าไอ้ที่แขนขากำลังสั่นเกร็งอยู่นี่ มันเกิดจากฤทธิ์ยาที่หมอให้มา หรือว่าเกิดจาก “ของ” ที่ดอกเตอร์กานต์บอกว่ายังเอาออกไม่หมดกันแน่
“คุณ...” คำถามและประโยคต่างๆ ที่เรียบเรียงอยู่ในหัว หลุดออกมาจากปากได้เพียงคำเรียกขานสั้นๆ เพราะนอกเหนือจากนั้นมันถูกดูดกลืนหายไปด้วยคนที่โตกว่
