สถานการณ์ของปุญญิศาเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ในขณะที่เจตน์ก็หายไปเลยไม่ติดต่อกลับมา สิ่งที่ปุญญิศาทราบก็คือเขายังใช้ชีวิตปกติ เดินตรวจที่โรงแรม หัวเราะและยิ้มกับพนักงานราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตของเขา ในขณะที่เธอเจ็บปวดแทบจะขาดใจตาย
ตอนนี้ปุญญิศายอมรับกรายๆ แล้วว่าเธอได้สูญเสียเจตน์ไปแล้ว แต่เธอก็ยังต้องทนทำงานอยู่ที่นี่ ทนมองหน้าเขาเดินยิ้มระรื่นกับลูกค้าของเขา ที่กำลังทำท่าว่าจะเข้ามาเป็นหุ้นส่วนหัวใจของเขา นี่สินะสิ่งที่เธอได้รับจากความโลภของเธอ ถ้าเธอยังอยู่ในที่ของตัวเอง เธอก็คงจะยังมีเขาเอาไว้กอดเหมือนเดิม แต่นี่เธอโลภอยากได้เกินที่เธอควรได้ ฟ้าก็เลยลงโทษเธอเช่นนี้
ปุญญิศาไม่รู้เลยว่าเธอจะทนอยู่เพื่อเห็นภาพบาดตาแบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน เธอควรจะหางานที่ใหม่รองรับได้แล้ว เธอไม่ควรจะมาอยู่ในที่ที่จะทำให้เธอเจ็บปวดกับเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ แบบนี้ เมื่อหญิงสาวตัดสินใจเรื่องนี้ เธอก็เริ่มส่งเรซ
