บทที่26
สายตาและน้ำเสียงอ่อนโยนละมุนหวานฉ่ำนั้นที่ฉันได้ยิน กำลังทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันเต้นระรัวอีกครั้ง พี่โยธาจ้องตาฉันเหมือนอยากจะกินฉันไปทั้งตัวเลย แถมบนใบหน้าหล่อเหลานั่นดวงตาคมกริบคู่นั้นก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ทำให้ฉันปั่นป่วนท้องน้อยไปหมด มีประโยคหนึ่งที่ฉันมักจะได้ยินบ่อยๆ คือ ยามเขายิ้มมักจะทำให้เธอรู้สึกอุ่นวาบตรงท้องน้อยราวกับมีผีเสื้อนับพันตัวกำลังบินวนอยู่ในนั้น ประโยคนี้ไม่เกินจริงเลย
เพราะตอนนี้ฉันกำลังรู้สึกแบบนั้น...
"เธอทำให้พี่อยากกินเธอไปทั้งตัว รู้ตัวหรือเปล่า"
"แต่พี่กำลังทำให้พริกเขิน พี่อย่าจ้องตาพริกแบบนั้นได้ไหม พริกจะเป็นลมเพราะสายตาแพรวพราวนั่นของพี่อยู่แล้ว" ฉันไม่ได้ล้อเล่นเลยนะ ตอนนี้หัวใจฉันสั่นเป็นเจ้าเข้าเพราะสายตานั่นของเขาจริงๆ ถ้าขืนเขายังไม่เลิกใช้สายตาแบบนั้นจ้องฉันละก็ ได้หามร่างกายของฉันไปส่งโรงพยาบาลแน่
"ก็เธอสวยขนาดนี้ แล้วจะให้พี่ทำยังไง พ
