เมื่อขับมาถึงอู่ ที่อู่เงียบสนิทเหมือนไม่มีใครอยู่ มันเงียบจนหลินเสียวสันหลัง เขาลงจากรถและอุ้มเธอลงมาด้วย แม้เธอจะไม่ได้เต็มใจแต่ก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ขัดขืนได้ เขากึ่งจูงกึ่งลากเธอมานั่งที่โซฟาในห้องรับรองแขก ที่ที่เธอคุ้นเคย แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกหวาดกลัวเพราะสภาพคนตรงหน้าที่ดูไม่ปกติ เขาหยิบบุหรี่ออกมาสูบอย่างจะระงับความรู้สึกบางอย่าง
‘คุณพาฉันมาที่นี้ทำไม มายุ่งวุ่นวายอะไรอีก’
เธอเป็นฝ่ายเปิดฉากคุยกับเขาก่อน แต่เขายังสูบบุหรี่อยู่จนเธอหงุดหงิด อยู่ดีๆ ก็ไปข่มขู่เธอมา
Rrrrr Rrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังสั่นรัวๆ จนเธอต้องหยิบมาดู ปรากฏว่าเป็น แบงค์ที่โทรมาเกือบ20 สาย เธอทำท่าจะกดรับ
‘ถ้าเธอรับสายมัน ฉันไม่รับรองความปลอดภัย’
แต่หลินดูเหมือนจะไม่กลัวคำขู่ของเขา เธอทำท่าจะรับ
‘ไม่ใช่แค่ขู่นะ ฉันเอาจริง’
เธอจึงตัดสินใจตัดความรำคาญ เก็บโทรศัพท์ใส่ไว้ในกระเป๋า
‘มีอะไรก็ว่ามา ฉันจะรีบ
