หลังจากวันนั้น ฉันต้องมาติดแหง่กกับเขาจริงๆ เขาไปรับไปส่งฉันไปโรงเรียนทุกวัน เรียกได้ว่าตื่นก่อนฉัน แล้วปลุก ตอนเลิกก็ไปรอรับ เรียกได้ว่าตอนนี้สาธารณชนแทบจะรับรู้กันหมดแล้วว่า ฉันกับเขากลับมาคบกัน มีแต่ฉันกับเขาที่รู้ดีว่าไม่ใช่แบบที่คนอื่นคิด แรกๆฉันก็อึดอัดที่เขาตามติดเธอราวกับว่าเธอเป็นนักโทษของเขา แต่หลังๆก็ชิน
วันนี้เขาพาฉันมากินข้าว แต่วันนี้เป็นวันศุกร์ฉันตั้งใจที่กลับบ้านต่างอำเภอ แน่นอนว่าเขาไปบ้านฉันไม่ได้ เพราะแม่ฉันไม่ชอบหน้าเขา เพราะว่าเขาสักทั้งตัว แม่มองว่าเขาน่ากลัว คบไปนานๆแม่ก็เกือบจะเปิดใจแล้ว เพราะฉันพยายามโน้มน้าวให้เห็นข้อดีของเขา แต่เขาเลือกทิ้งฉันไปก่อน แถมยังทำฉันเจ็บปางตาย รอบก่อนที่ฉันอกหัก แม่ก็รับรู้ด้วย ประตูทุกบานที่ครอบครัวฉันจะยอมรับเขาเลยต้องไปปิดไปโดยปริยาย
‘เย็นนี้ฉันกลับบ้านนะ’ ฉันบอกเขาอย่างเคยชิน แต่เหมือนจะขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
‘ไม่กลับไม่ได้หรอ อ
