แม้หลินจะหายใจหายคอไม่สะดวกกับสายตาที่เพลิงต้องมา แต่เธอก็พยายามไม่หันไปมอง ไม่สนใจ
‘ครูบอลค่ะ ถ้าวันนี้หลินขอติดรถกลับบ้านด้วยได้มั๊ยค่ะ’ เนื่องจากแจนที่มาส่งตอนเช้าไม่ว่างตอนเย็นเพราะเธอทำโอที ถ้าจะรอแจนก็คือหลังหกโมงกว่าเธอจะได้กลับ
‘ได้ซิครับ ผมยินดีไปรับไปส่งครูหลินทุกวันเลย แต่รถครูหลินไปไหนหรอครับ’ บอลพูดอย่างดีใจ เขาอยากใกล้ชิดเธอจะแย่ ปกติเธอจะถอยหนีจากเขา
‘เอ่อ รถหลินเสียนะคะ แต่อีก อาทิตย์นึงน่าจะได้แล้ว ถ้ายังงัยหลินค่อยทักหานะคะ ถ้าวันจันทร์หลินจะขอให้ครูบอลมารับ’ ชายหนุ่มยิ้มรับด้วยความยิ้มแย้ม
เพลิงหมั่นไส้ทั้งสองคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน เขาอยากจะกระชากเธอมาเคลียร์ให้รู้เรื่อง แต่คนมันเยอะ เขารู้ดีเธอเป็นครู ทำอะไรผลีผลามไม่ได้ แต่ตอนนี้ตีนเขากระตุก อยากยันหน้าหล่อๆ ของไอครูคนนั้นเหลือเกินที่มันมองเธอปานจะกลืนกิน แม้กินเสร็จแล้ว แต่เพลิงก็ไม่ยอมเช็คบิลง่ายๆ เอาแต่นั่งจ้
